In de zomer van 2014 besloten we enkele dagen te gaan fietsen in de Vogezen. De Tour was een week tevoren hier voorbijgekomen en die colletjes wilden we ook wel eens doen. Op internet gezocht naar een hotel en we vonden er eentje in het dorpje Le Ménil waar de Tour ook doorheen gepasseerd was. Op dinsdagmorgen vertrokken en vijf uur later waren we al op onze bestemming. Ons aanvankelijk plan was om in de namiddag een kort ritje te doen, maar door het slechte weer viel dit letterlijk en figuurlijk in het water. Dan maar even met de auto naar het toeristische Gérardmer. Dit was tegelijkertijd een verkenning van onze eerste rit die we de volgende dag zouden doen.
Weekoverzicht
Dag 1: Le Ménil-La Bresse-Gérardmer-Col de Sapois-Col des Croix des Monats-Cornimont
Dag 2: Balllon d’Alsace-Col de Bussang
Dag 3; Col d’Oderen- Le Markstein-Le Grand Ballon-Col de Bussang
Dag 4 : Col des Chevrères
Dag 1: Col du Ménil-La Mauselaine-Col de Sapois-Col des Croix des Monats- (profiel)
Vanuit ons hotel in Le Ménil vertrok ons eerste ritje richting Cornimont. Na amper één km waren we al op de top van col de Ménil. Dit was te snel om nu al een foto te nemen, dat zouden we straks wel doen bij het binnenrijden. Na 7 km waren we al in Cornimont en het volgende dorp was La Bresse. Dit was al meer een stadje. Van hieruit moesten we richting Gérardmer maar daarvoor moesten we wel 5 km klimmen op de col de Grosse Pierre .
Hier was de Tour ook langs gekomen. Boven op de top was het druk, maar niet van de fietsers maar wel van allerlei jongeren die trial leerden rijden met de moto. Even gestopt om een foto te nemen en dan afdalen naar het meer van Gérardmer. Hier richting “centre ville” aanhouden en dan door de hoofdstraat tot op zeker moment aan de rechterkant een bord staat naar het skistation van La Mauselaine
LEES MEER
.
Dit is een niet zo lange beklimming (nog geen 3km) maar wel één met een gemiddelde van 15%. Boven ligt een skistation en kan je niet verder, dus maar terug naar beneden met toegeknepen remmen want anders kwam je niet tot stilstand. Nu was het tijd voor ons middageten, geen probleem want keuze genoeg in het centrum.
Op weg naar col du Sapois
Na onze lunch tijd voor het voortzetten van onze rit en onmiddellijk bij het verlaten van Gérardmer begonnen we al aan de col de Sapois. Een niet zo lange beklimming via een zeer rustige weg met alleen het geluid van bergriviertjes. Op de top een foto genomen. Opgelet : het bord met vermelding van col de Sapois staat hier in de andere richting.
Col des Croix des Monats
Dan een gezapige afdaling tot in Vagney waar we besloten iets te drinken. Een zeer vriendelijke cafébaas die zelfs aanbood onze bidons te vullen. Terug op de fiets voor het vervolg. Na een paar honderd meter kon je kiezen om naar links te rijden via Croix des Monats. De Tour was hier ook langs gekomen en dit was alleszins een veel rustigere weg dan rechtdoor via D43 richting Saulxures.
De beklimming verliep heel geleidelijk en was 7,5 km lang. Op verscheidene stukken van de baan stonden nog de aanmoedigingen van de Tour die hier de week ervoor was gepasseerd. Links en rechts kon je onderweg nog naar allerlei colletjes rijden, maar wij besloten toch maar het parcours van de Tour te volgen. Op de top een foto genomen en op datzelfde moment hield een anonieme auto van de Franse politie een auto tegen waarvan de bestuurster blijkbaar niet zo blij was. Op de top kon je naar links richting La Bresse zoals de Tour, maar wij besloten naar rechts richting Cornimont te rijden. Een afdaling van 5km en dit betekende wel een stuk steiler dan de beklimming. Beneden even gestopt wegens pijn aan de knie, maar dan voor onze laatste 7 km terug richting Le Ménil. Waren net op tijd terug in ons hotel om de laatste 10 km van de Tour te zien.
Dag 2: Balllon d’Alsace-Col de Bussang (profiel)
Deze morgen voor het vertrek even gesproken met de hotelbaas, die blijkbaar ook een wielerliefhebber is. Hij wist ons te vertellen dat enkele maanden geleden Jurgen Vandenbroeck ook in zijn hotel had verbleven om hier de Vogezenritten te verkennen. Blijkbaar had het toch niet zo veel geholpen want Jurgen stond op dit moment niet in de top 10 van het klassement. Wij moesten niet voor een klassement rijden en vertrokken dan maar voor onze tweede fietsdag.
LEES MEER
Eerst lichtjes bergaf richting Le Thillot. In dit dorpje moesten we naar links maar niet via de hoofdweg want die is veel te druk, maar wel via een fietspad (La Voie Verte) dat evenwijdig loopt aan de Route Nationale. In het dorpje St.Maurice-sur-Moselle moesten we van het fietspad om te beginnen aan onze eerste col van de dag, de Ballon d’Alsace. Deze beklimming is 9 km lang en elke km staat er een bord met alle nodige info. Het gemiddeld stijgingspercentage op elk bord was 7% voor de hele beklimming. In het begin reed je nog in de volle zon, maar na een paar km zat je al tussen de bomen die zorgden voor de nodige schaduw. Bovendien was het een heel rustige col, geen 5 fietsers gezien toen wij naar boven reden. Op de top even gestopt om iets te drinken en de beroemde bosbessentaart te proeven.
col de Bussang
Dan via dezelfde weg naar beneden en via hetzelfde fietspad nu naar rechts richting Bussang gereden. In dit dorpje was het tijd voor ons middageten. Hierna stond onze volgende en tevens laatste col van de dag op het programma, de col de Bussang. Dit was vanuit het dorp maar 3km klimmen via de Route Nationale. Een baan waar camions, auto’s en moto’s je voorbij zoeven. Gelukkig dat het niet zo ver was tot de top. Boven even gestopt voor een foto (bord staat aan de andere kant) en dan snel terug naar beneden. Aan de rechterkant zagen we de bron van de Moezel liggen maar de lucht begon te betrekken, dus maar niet gestopt. Via het fietspad terug naar Le Thillot en nog een spurtje eruit moeten persen om terug op tijd in het hotel te zijn want de eerste druppels begonnen te vallen. Een rustig dagje alvorens we de volgende dag iets zwaarder werk zouden doen.
Dag 3: Col d’Oderen- Le Markstein-Le Grand Ballon-Col de Bussang (profiel)
De rit vandaag zou ons naar het hoogste punt leiden van deze fietsvakantie, nl de Grand Ballon. Hiervoor moesten we eerst via de col d’Oderen rijden. Deze beklimming is slechts 8km en leidde ons onderweg door het dorpje Ventron dat blijkbaar ook bekend is voor zijn skigebied. De renners in de Tour hadden deze col ook beklommen maar dan vanuit de andere richting. Op zeker moment kon je rechtsaf voor een andere col, col du Page maar wij besloten rechtdoor te rijden tot de top van col d”Oderen.
LEES MEER
Even stoppen voor een foto en dan een mooie afdaling richting het meer van Kruth. Dan moesten we rechtsaf richting Le Markstein. 14 km stond hier aangeduid en in het begin ging het al serieus omhoog. Toch even wat zorgen ,want zo steil met zoveel km klimmen daar hadden we ons niet aan verwacht. Gelukkig waren het alleen de eerste 2 km die zo zwaar waren. Daarna werd het geleidelijk aan vlakker en er zaten zelfs enkele dalende stukken tussen. Op zeker moment toen we bijna boven waren, hing heel de lucht vol van parapentes die vlak boven ons vertrokken. Mooi om te zien. Dan nog even doorbijten en we kwamen aan in Le Markstein.
Hier ligt een rodelbaan en stopten we even om te kijken en iets te drinken. Dan was het nog 7km tot aan de top van Le Grand Ballon. De eerste 5km verliepen zeer vlotjes omdat het bijna vlak was. De echte beklimming begint pas 2km voor de top en vanaf hier zag je ook meer fietsers. Boven op de top gestopt voor een foto en iets te eten.
col de Bussang
Dan terug naar beneden via dezelfde kant. Op de kaart hadden we gezien dat er na 2km een afslag was om via Bussang terug naar het hotel te rijden. We besloten zo te rijden om dezelfde route terug te vermijden. De weg aan de afslag zag er echter zo klein en slecht uit dat we maar eerst in het café gingen vragen of we zo konden rijden. Volgens de cafébaas was dit perfect mogelijk en dus waagden we het maar erop.
Op een bord stond dat de eerste 6km in slechte staat waren en dit was nog maar zacht uitgedrukt. Er zaten zo een grote gaten in de steile afdaling dat het soms niet verantwoord was. Dit was meer iets voor een mountainbike. Op sommige plaatsen hadden ze dan net enkele gaten opgevuld zodat de tarmac nog aan je banden bleef plakken. Onderweg kwamen we nog enkele fietsers tegen die naar boven reden. Ik moet toegeven dat de beklimming langs deze kant veel mooier en ook steiler is, maar een aanrader langs deze kant is het toch niet wegens de slechte staat van het wegdek.
In het dorpje Geishouse na 6km was de weg terug normaal en kon je mooi afdalen tot op de Route Nationale. Hier moesten we naar rechts richting col de Bussang, de col die we gisteren al hadden beklommen. De drukte die we gisteren al hadden meegemaakt, was vandaag nog erger. Op sommige plaatsen leek het of je op de autostrade reed, op andere plaatsen lag er dan weer een fietspad.
Het laatste stuk naar de top van de col de Bussang was mooi breed en liep slingerend door de bossen. Op de top deze keer geen foto genomen want gisteren al gedaan en dan 3km dalen tot in het centrum van Bussang waar we stopten om iets te drinken. Vervolgens via hetzelfde fietspad van La Voie Verte terug naar Le Thillo om dan terug naar het hotel te rijden. Morgen als het goed weer is (ze voorspellen niet veel goeds) doen we de koninginnenrit naar La Planche des Belles Filles.
Dag 4 : Col des Chevrères (profiel)
De Franse weerman had slecht weer voorspeld en spijtig genoeg had hij gelijk gekregen. Bij het opstaan was het aan het regenen. Dit betekende voorlopig niet fietsen. Dan maar even een toeristische uitstap gepland naar Remiremont. Teruggekomen via Gérardmer om daar iets te eten. In de namiddag was het wat opgeklaard en besloten we toch nog te gaan fietsen.
De volledige toer die we in gedachten hadden was onmogelijk, vandaar dat we de fietsen op de auto laadden en richting Col des Chevrères reden.
col des Chevrères: een beest
Het was de bedoeling om deze col te doen en dan verder naar La Planche des Belles Filles te rijden, maar daar zijn we echter niet in geslaagd.
LEES MEER
De col des Chevrères die slechts 3 km lang is, viel zo tegen dat we hierna onmiddellijk terug naar het hotel reden. We hadden de auto geparkeerd aan de voet van deze col en zonder opwarming begonnen we eraan. Na een paar honderden meters zie je de plaat staan van de eerste km en die spreekt over een gemiddeld stijgingspercentage van meer dan 11% voor de eerste km. De tweede km was er sprake van meer dan 14%.
Hier besloot Regina rechtsomkeer te maken. Ikzelf reed door maar deze km was wel één van de zwaarste die ik ooit gefietst heb. De laatste km had een gemiddelde van 11%. Boven op de top mijn fiets even tegen de plaat gezet en een foto gemaakt en dan via dezelfde weg terug naar beneden. Constant remmen was hier wel nodig. Toch maar even gestopt voor een foto met het stijgingspercentage en ook wel wegens pijn in de polsen door al dat remmen op de hobbelige weg.
Beneden aan de auto stond Regina al te wachten en we waren het er beiden over eens dat verder rijden naar La Planche des Belles Filles toch voor een andere keer zou zijn. Dus dan maar terugrijden richting hotel. Onderweg kwamen we voorbij de Col des Croix waar je ook de afslag hebt naar de Ballon de Servance en aan de andere kant kan je nog een andere col beklimmen. Hier maakten we de belofte om volgende jaar terug te komen en deze cols te doen. Voor dit jaar was het genoeg geweest.