Dag 1: Sella Ronda
Passo di Gardena
Eindelijk na een paar regenachtige dagen een dag met zon, dus besloten we om vandaag de Sella Ronda te doen. Bedoeling was om met de auto tot Corvara te rijden om daar dan de officiële startplaats te nemen. Maar de dag ervoor had onze autobatterij het begeven en stond onze auto in de garage. Dus dan maar met de fiets naar Corvara om alzo opgewarmd te beginnen aan onze tocht.
LEES MEER
Eens in Corvara draaiden we rechtsaf richting Passo di Gardena. Van in het begin draaide het vierkant op deze col en na 1 km besloten we even te stoppen om onze mouwtjes uit de doen. Voor Regina kwam daar bovenop nog de pijn aan haar staartbeen, kwetsuur die ze enkele weken ervoor had opgelopen toen ze gevallen was. We hadden hierdoor onze reis met enkele weken moeten uitstellen want zitten ging gewoon niet voor haar (om nog niet te spreken van fietsen). Een paar keer tijdens die beklimming twijfelde ze of ze niet zou omdraaien, maar we hadden zo lang naar deze reis uitgekeken dat ze besloot om door te bijten. Na een serieuze calvarietocht geraakten we dan uiteindelijk boven en besloten we om toch maar de hele rit te doen. Boven foto genomen en dan naar beneden tot aan de splitsing waar we links op reden richting volgende col.
Passo di Sella
Onmiddellijk vanaf de splitsing begint het te stijgen en dit gedurende 9 km (in het begin 8%, later iets minder). Hier heb je wel ongelooflijk mooie uitzichten op de echte Dolomieten en is het zeker de moeite waard om foto’s te nemen. Wij namen traditiegetrouw boven onze foto, deden onze regenjas aan, want het was frisser geworden en daalden af op weg naar de volgende col.
Passo Pordoi
Gelukkig dat we deze col vanuit deze richting beklommen (minder steil en minder lang dan vanuit Arabba). Aangezien we stilaan honger begonnen te krijgen, spraken we af om boven op deze col te eten. Maar eerst nog even doorbijten met stijgingspercentages tussen de 6 % en 7%. Hoe korter we bij de top kwamen, hoe drukker het begon te worden, maar bijlange niet zoals bij andere cols zoals Mont Ventoux of Alpe d’Huez. Nog enkele bochten en daar zagen we het bord met Passo Pordoi.
Op de top van deze col was het tijd om een hapje te eten en te drinken. Van hieruit kan je zelfs met de kabellift tot helemaal boven op de top geraken, maar dit is niet mogelijk met de fiets en daar hadden we trouwens geen tijd voor. De prijs voor een hapje en een drankje viel heel goed mee en dus dronken we maar iets extra alvorens onze afdaling aan te vatten richting het dorpje Arabba. Tijdens deze afdaling kregen we regelmatig te maken met bergriviertjes die over de weg stroomden. Het was dus constant oppassen om niet te vallen en hoge snelheden behaalden we dan uiteraard niet. Het dorpje Arabba zag er wel gezellig uit, maar we moesten verder naar onze laatste beklimming.
Passo Campolongo
Gelukkig voor ons was (met dit warme weer) de weg vanuit Arabba naar de top van de Passo Campolongo niet zo lang (nog geen 4 km). We waren blij dat dit de laatste col van de dag was (toch gemiddelde van 7%) en na onze foto boven reden we blij gezind naar beneden richting Corvara. Hier namen we nog een foto van het symbool van Maratona des Dolomites om dan vervolgens terug naar ons hotel te rijden.
Dag 2: Passo Valparola en Passo Falzarego (en Mur dl Giat)
De tweede dag dat het mooi weer was, dus niet twijfelen om te fietsen. Achteraf bleek dat dit ook de laatste dag was van onze vakantie dat we ideaal fietsweer hadden. Alle volgende dagen regende het immers, dus onze fietsvakantie in de Dolomieten bleef beperkt tot 2 fietsdagen.
Vlak bij het hotel hadden we een bord gezien met de vermelding Passo Valparola en tijdens wat zoeken op internet zagen we dat er vlak achter nog een andere col lag (Passo Falzarego ). Dus de keuze was rap gemaakt om vandaag deze 2 cols te beklimmen.
LEES MEER
Vanuit het hotel richting rondpunt en dan naar rechts om te beginnen aan de Passo Valparola. Eerst fiets je nog door enkele dorpen (waaronder zelfs één met een grote fietswinkel) en de stijgingspercentages vallen in het begin ook nog wel mee. Maar eens voorbij halverwege gaat het constant richting 9% en wordt het landschap ook spectaculairder (mooie rotsmassa’s). Je denkt dat je boven bent als je het Rifugio Passo Valparola bereikt, maar dan is het nog 2 km tot de echte top (gelukkig aan 2 à 3 %). Tijdens dit laatste stuk zie je ook nog een oorlogsmuseum liggen dat je kan bezoeken. Een beetje verder aan de linkerkant staat het bord met de vermelding Passo Valparola.
Op weg naar Passo Falzarego
Dan is het slechts enkele kms dalen om de volgende pas te bereiken, de Passo Falzarego. Hier kom je op een druk kruispunt waar enkele restaurants liggen en waar er veel volk rondloopt. Je hebt hier o.a. de afslag naar Cortina d’Ampezzo van waaruit je naar Tre Cime di Lavaredo kan fietsen. Maar dit is vandaag niet aan ons besteed. We nemen een foto op het rondpunt en draaien terug bergop richting Passo Valparola. Hier even stoppen bij de Rifugio om iets te drinken en mooie foto’s te nemen. Daarna rustig dalend terug naar Alta Badia.
Mur dl Giat
Op het internet hadden we gezien dat vlak langs ons hotel de spectaculaire Mur dl Giat ligt (de laatse helling van de Maratona des Dolomites). Hij is slechts 400 m lang maar heeft een gemiddeld stijgingspercentage van 13,1%. Dus deze “muur”moest ik ook nog even op mijn lijstje zetten. Regina besloot (wijselijk) aan de voet te blijven om foto’s te nemen. Lang kan je niet blijven zitten wanneer je deze muur beklimt, maar het grote voordeel is dat hij slechts 400 m lang is. Je kan hem ongeveer vergelijken met de muur van Hoei alhoewel deze veel langer is. Boven staat er echter geen plaatje maar wel geschilderde afbeeldingen op het wegdek. Dan hiervan maar een foto gemaakt en in enkele seconden waren we terug beneden.
Naar deze plek zullen we zeker nog eens terugkomen, want hier liggen nog enkele kanjers van cols die we zeker willen doen. Hopelijk zullen we dan meer geluk hebben met de weersomstandigheden.